قره داغ تورکلری فرهنگی، ادبی، تاریخی، موسیقی و سرگرمی
كشتار مسلمانان شیعه توسط ارامنه
در ۲۶ فوریه ۱۹۹۲ با هجوم ارامنه به مردم بی گناه خوجالی (شهرکی در منطقه قره باغ کوهستانی در ترکیب دولت جمهوری آذربایجان که اکنون توسط ارتش ارمنستان به اشغال در آمده است)، قتل عام گسترده ای علیه افراد بی دفاع غیرنظامی صورت گرفت. در نتیجه وحشیگری ارامنه، فاجعه نسل کشی خوجالی که در شهر خوجالی قره باغ کوهستانی رخ داد نیز در ردیف وحشتناکترین فجایع جهان جای گرفت.
دسته های مسلح ارمنی با مشارکت مستقیم لشکر۳۶۶ شوروی سابق که در آن برهه در خاک خان کندی قره باغ کوهستانی مستقر بود، به شهر خوجالی که حدود هفت هزار نفر مسلمان شیعه اذربایجانی در آن سکونت داشتند، حمله کردند. قلدرهای سرکش ارمنی با کمک هواداران مزدور خارجی خود در همین شب، شهر خوجالی را با خاک یکسان کردند. با پشتیبانی بخش وسیعی از وسائط سنگین نظامی متعلق به لشکر۳۶۶؛ شهر کاملا نابود شده وبه آتش کشیده شد. اهالی غیر نظامی و غیرمسلح هدف قتل عام مسلحانه واقع شدند.کودکان،زنان،افرادسالمند وبیمار با سفاکی غیر قابل تصوری به قتل رسیدند.
در نتیجه نسل کشی خوجالی ۶۱۳ نفر کشته شده و ۱۲۷۵ نفر از اهالی غیرنظامی به اسارت برده شدند.از سرنوشت ۱۵۰نفر ازاین اسرا هنوز اطلاعی در دست نیست.در نتیجه این فاجعه بیش از ۱۰۰۰نفر از اهالی غیرنظامی با اصابت مستقیم گلوله،بادرجات مختلف بدنی معلول شدند.۱۰۶نفر از کشته شدگان زن،۸۳نفر کودک خردسال و ۷۰ نفر پیر و کهنسال بودند.۷۶ نفراز معلولین را پسران و دختران نابالغ تشکیل می دادند.
در نتیجه این جنایات نظامی-سیاسی، ۶خانواده کلا نابود شده، ۲۵ کودک هردو والدین، ۱۳۰کودک نیز یکی از والدین خود را از دست دادند. ۵۶ نفر از کشته شدگان با درنده خویی و بی رحمی وحشیانه ای به قتل رسیدند. آنان زنده زنده در آتش سوزانده شده،سرهایشان بریده شده،پوستهایشان کنده شده، چشمان کودکان خردسال از حدقه بیرون آورده شده و شکم زنان باردار با سرنیزه پاره پاره شده بود.
این اعترافات که از یکی از سیاهترین لکه های ننگ تاریخ بشریت پرده بر میدارد توسط یک روزنامه نگار وشاعر معروف ارمنی نگاشته شده است که خود در آن جنایات شرکت داشته وآنرا مایه افتخار خود وارامنه میداند. باشد کسانی که هنوز نسبت به وقوع این فاجعه با تردید مینگرند با خواندن این اعترافات صریح وتکاندهنده بخود بیایند.
یکی از شعرا و نویسندگان مشهور ارمنی به نام زوری بالایان در کتابی تحت عنوان ؛احیا دوباره روحمان؛ از قتل عام خوجالی در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۹۲ که خود نیز در آن شرکت داشته چنین مینویسد:
با خاچاتوریان به خانه ای که تصرف کرده بودیم وارد و کودک ۱۳ ساله تورکی رادیدیم که توسط سربازان ارمنی به پنجره اتاق میخکوب شده بود خاچاتوریان برای اینکه جلوی گریه و فریادهای کودک را بگیرد پستان بریده شده مادرش را به زور در دهان وی فرو برد بعد از آن من پوست سر و سینه و شکم کودک را کنده و تایم گرفتم کودک در عرض هفت دقیقه بر اثر شدت خونریزی جان داد و من با این عمل دچار شادی و شعف زاید الوصفی شدم و تمام روحم سر شار از غرور گردید.
خاچاتوریان جسد کودک را تکه تکه کرده و در مقابل سگهایی که از نژاد خود ترکها هستند انداخت! شب همانروز این کار را با سه کودک دیگر ترک تکرار کردیم `بدین شکل من به وظیفه خود به عنوان یک ارمنی عمل کرده و یقین دارم که که تمامی ارامنه به ما و کارهایمان افتخار خواهند کرد.
زوری بالایان – از کتاب احیا دوباره روحمان- چاپ شده در صفحه ۲۶۰ تا ۲۶۲ نشریه وانادزور بتاریخ ۱۹۹۶.
علاوه بر این نویسنده و روزنامه نگار دیگر ارمنی به نام دیوید خردیان که اکنون ساکن لبنان می‌باشد در لابلای صفحات ۱۹ تا ۷۶ کتابی تحت عنوان” در راه صلیب” از مصیبتهای وارد به اهالی خوجالی در طی قتل عام آنها توسط ارامنه به عنوان افتخار ارامنه یاد کرده و در صفحهٔ ۲۶ آن نوشته است:در یک صبح سرد در نزدیکیهای داش بولاق مجبور شدیم برای عبور از یک باتلاق از اجساد پلی برای عبور بسازیم ”پود پول کوویک اوهانیان ” وقتی ترس مرا در عبور از روی اجساد دید و اشاره کرده وگفت نترس حرکت کن و من پایم را روی جسد دختری ۹ تا ۱۱ ساله گذاشته و شروع به حرکت نمودم.پاهایم وتمام شلوارم غرق خون شده بود. بدین شکل ما از روی اجساد ۱۲۰۰ نفر که پلی برای ما شده بودند گذشتیم.
در صفحهٔ۶۲ و ۶۳ ” مارتین ۲” از یک گروه ارمنی به نام کافلان که وظیفه سوزاندن اجساد را بر عهده داشتند نام برده شده و در ادامه آمده است: ۲۰۰۰ نفر از منگولهای پست(تورکها) در یک کیلومتری خوجالی سوزانده شد .در آخرین ماشینی که برای سوزاندن حمل میکردند من دختری ۱۰ ساله را دیدم که علیرغم زخمهای زیاد در ناحیه سر و دست وسرما و گرسنگی همچنان زنده بود و به سختی نفس می‌کشید ;دخترک به من نگاه میکرد و من هیچگاه چشمها ی آن دختر ۱۰ ساله را که با مرگ دست و پنجه نرم میکرد را فراموش نخواهم کرد `سربازی به نام تیکرانیان گوشهای دخترک را گرفت و او را کشان کشان به داخل اجسادی انداخت که قرار بود سوزانده شوند سپس مواد آتش زا بر روی آنها ریخته و اجساد راآتش زدند’ صدای نالهٔ و فریاد کسانی که هنوز زنده بودند از میان آتش به گوش میرسید
salam:sagolun yazdigiz bu matlaba gora
unya gagak ermani va ruslarin vahshi oldugune bila:ALLAH diyan olsa vahshe ermanilar mahv olajakhlar va gara bag azad olajakh;