دیوان شمس تبریزی

دیوان شمس تبریزی

شمس تبريزی

شمس الدين محمد پسر علی پسر ملک داد تبريزی از عارفان مشهور قرن هفتم هجری است، که مولانا جلال الدين بلخی مجذوب او شده و بيشتر غزليات خود را بنام وی سروده است. محمد بن علی شمس از تبریز بوده است. و منشأ وی به ایل قبچاق می‌رسیده است. چنانکه مولوی به این موضوع تصریح دارد:

زهی بزم خداوندی، زهی می‌های شاهانه،
زهی یغما که می‌آرد شه قبچاق ترکانه.

یا آنجا که می‌گوید:

شمس تبریز، شاه ترکان است،
رو به صحرا که شه به خرگه نیست

از جزئيات احوالش اطلاعي در دست نيست؛ همين قدر پيداست که از پيشوايان بزرگ تصوف در عصر خود در آذربايجان و آسياي صغير و از خلفاي رکن الدين سجاسي و پيرو طريقه ضياءالدين ابوالنجيب سهروردي بوده است.  برخي ديگر وي را مريد شيخ ابوبکر سلمه باف تبريزي و بعضي مريد باباکمال خجندي دانسته اند.